เปลวไฟที่ลุกโชน ซากศพมาหมายที่เห็นในวันนั้น... " อาจารย์! " เสียงของผม.. จะไปถึงอาจารย์ที่เป็นดั่งแม่รึเปล่านะ? จะส่งไปถึงมั้ยนะ? คำที่ผมอยากจะพูดออกไปในตอนนั้น.. มันคืออะไรกันนะ? ผมอยากจะบอกอะไรเธอคนนั้นกันนะ? ' อย่าไป' หรอ? หึ.. จะอะไรก็ช่าง.. ยังไงผม.. ก็ไม่มีทาง.. ให้อภัยสวรรค์จอมปลอมได้หรอก!
[ความทรงจำของจอมมารผู้โดดเดี่ยว]
"ไม่ไปไม่ได้หรอ?! "
ฉันยังจำได้อยู่.. ตอนนั้นที่คนๆนั้นตะโกนถามอย่างสุดเสียง.. มันดู.. ไร้จุดหมาย..
"ตอบผมซิ!" ปีกที่โบกสะบัดท่ามกลางพายุอันหนาวเหน็บ
"ขอโทษนะ.. ฉันขอโทษ.. ยังไงฉันก็.. ไม่สามารถปล่อยน้องชายของตัวเองไปได้หรอก.. ขอโทษนะ! "
ในวันนั้น.. ฉันตัดสินใจดีแล้ว.." ฉันน่ะ.. รักนายนะ" แม้ว่าจะรู้ดีอยู่แล้ว.. ว่ารักนี้จะไม่สมหวัง โชคชะตาของเราสองคนนั้น.. มันช่างซับซ้อนเหลือเกิน
[ความรักที่ไม่สมหวังของจอมมารที่ไม่ใช่จอมมาร]
เราเองก็รู้ตัวดีแท้ๆ.. ก่อนที่จะมาเป็นอีกร่างของจอมมารที่ร้ายกาจคนนี้.. เมื่อราวๆ 7 ปีก่อน ฉันได้แต่งงานและมีลูกชายอยู่ 1 คน.. แต่เหตุการณ์ที่ปั่นป่วนก็ได้เริ่มขึ้น ฉันฝากลูกชายไว้ให้ทหารนายหนึ่งและสัญญากับลูกว่าจะกลับมารับแน่ๆ.. แต่แล้ว.. ฉันก็ผิดคำสัญญา... ฉันกลับไปหาเขาไม่ได้... โดยฝีมือของจอมมารตนนั้น.. และกลุ่มผู้กล้า... ก็ได้มลายสิ้นไปในศึกครานั้น..
" อยู่ไหนกันนะ..ลูกของฉัน"
[ย้อนรอยอดีตร่างโคลนที่จิตวิญญาณยังคงเดิม]
ผมมันไร้ค่า..ผมมันโง่เอง..
ผมไม่สามารถปกป้องเธอเอาไว้ได้..
แต่อย่างน้อย..ก็ขอให้ได้ดูแลลูกสาวคนนี้ก็พอ..ขอแค่นั้นก็พอ..
[ปริศนาค้างคาใจของจอมมารผู้ไร้ค่า]
"โธ่เว้ย! " นี่เป็นครั้งแรกที่ผมโมโหมากจริงๆ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วแท้ๆ ว่าจอมมารควรจะมีจิตใจที่เข้มแข็งและเย็นยะเยือกอยู่ตลอดเวลา.. แต่ผม.. กลับทำไม่ได้.. ที่พี่ชายต้องบาดเจ็บสาหัสก็เป็นเพราะว่าผม.. หลงรักเธอ.. เข้าให้แล้ว....
[ชาวบ้านสาวแสนรักของจอมมาร]
" ฉันชอบกุหลาบขาวนะ"
" งั้นหรอ แล้วเธอ.. รู้ความหมายของมันรึเปล่าล่ะ?"
" ไม่รู้นะ.. มันหมายความว่าอะไรหรอ?"
"ก็----"
[เมื่อชาติที่แล้ว ก่อนเป็นจอมมาร]
ประกาศหน่อยละกัน (หรือมันสปอยกันแน่ว่ะะะะะะ5555)
Castleปราสาทจอมมารลอยฟ้า 2
การผจญภัยของสองพี่น้อง ที่ได้รับภารกิจมาจากจอมมารที่ 1 โดยตรง
ความรัก ความห่วงใย มิตรภาพ ความทรงจำ และความลับอีกมากมายที่รอพวกเขาอยู่ตรงหน้าคืออะไรกันแน่ รอรับชมกันได้เลยนะ~
ความคิดเห็น